Położenie.
Madaba jest położona na niedużym, łagodnie opadającym wzgórzu ok. 20 km na wschód od północnego krańca Morza Martwego; 40 kilometrów od Ammanu. Starożytna Droga Królewska łączyła je z innymi miastami po wschodniej stronie Jordanu. Miasto leży na pozbawionej drzew, lecz urodzajnej równinie, która idealnie nadaje się do wypasu owiec i kóz.
Czasy biblijne.
Po zwycięstwie Izraelitów nad amoryckim królem Sichonem Madaba znalazła się na terytorium, które przydzielono plemieniu Rubena.Przez kilkaset lat urodzajne ziemie Madaby były teatrem zmagań wojennych. Podczas walk z Ammonitami wojska króla Dawida pod wodzą Joaba pokonały najemne oddziały Syryjczyków, którzy rozłożyli się obozem naprzeciw Madaby. Należała do królestwa izraelskiego jeszcze za czasów Joroboama II (844-804 przed Chrystusem). Potem została na utracona na rzecz Moabu. Na krótko wróciła do królestwa Judei za czasów Jana Hirkana II (ok. 120 przed Chrystusem) a w 106 roku przed Chrystusem została zdobyta przez Rzymian.
Madaba chrześcijańska.
W V wieku Madaba została siedzibą biskupstwa i bardzo ważnym centrum kultury i sztuki chrześcijańskiej. O znaczeniu miasta świadczy odnalezienie fragmentów czternastu kościołów z okresu bizantyjskiego. Na skutek trzęsienia ziemi w 747 roku Madaba została zniszczona i opuszczona. Chrześcijanie wrócili tu pod koniec XIX wieku. Przybyli tu po pogromie wyznawców Chrystusa w al-Karak. Miasto liczyło wówczas około dwóch tysięcy mieszkańców.
Mozaikowa mapa Ziemi Świętej.
Głównym miejscem jakie się tu odwiedza to kościół z VI wieku św. Jerzego, w którym znajduje się słynna mozaikowa mapa Ziemi Świętej . Powstawała przez około sześć lat z dwóch milionów kawałków (szacuje się, że pierwotnie miała 6 metrów szerokości i możliwe, że nawet 25 metrów długości). Została ukończona około 565 roku jako „dar mieszkańców Madaby z miłości do Chrystusa”. Przestawiono na niej ziemie od Libanu do delty Nilu, od Morza Śródziemnego po Pustynię Arabską. Do dziś przetrwał kawałek na którym jest Jerozolima, łodzie na Morzu Martwym, ryby w rzece Jordan i Jerycho. Każda miejscowość została podpisana w języku greckim. To najlepsza topograficzna mapa sprzed powstania współcześnie znanej kartografii. Znajduje się na niej 157 miast i wsi , które istniały między 542 a 570 rokiem n.e. Mozaika ta jest zarazem najstarszą zachowaną mapą Ziemi Świętej. Szczegółowo przedstawiona jest Jerozolima z czasów bizantyjskich.